Έχετε ξεκάθαρη εικόνα για την ασφάλεια Ζωής;

Εισαγωγή

Υπάρχει ένας θρύλος για τρεις Ινδουιστές που ζούσαν σε ένα μέρος, όπου οι κάτοικοι χρησιμοποιούσαν σαν υποζύγιο τον ελέφαντα. Αυτοί οι άνθρωποι ήταν τυφλοί εκ γενετής και δεν είχαν δει ποτέ πώς είναι ένας ελέφαντας. Μια μέρα, σε μια συζήτησή τους, καταπιάστηκαν με το πώς ένας ελέφαντας μπορεί να μοιάζει. Καθώς κουβέντιαζαν, αποφάσισαν να ικανοποιήσουν την περιέργειά τους βγαίνοντας σε έναν δρόμο και περπάτησαν μέχρι που συνάντησαν έναν ελέφαντα. Εντελώς κατά τύχη, ο πρώτος ακούμπησε την τεράστια κοιλιά του, ο δεύτερος την προβοσκίδα του και ο τρίτος την ουρά του. Κατόπιν, αποφάσισαν να γυρίσουν πίσω.

Καθώς περπατούσαν, ένας από τους τρεις είπε: «Εκπλήσσομαι με το γεγονός ότι ένας ελέφαντας μοιάζει με έναν μεγάλο λείο τοίχο». Ο δεύτερος διαφωνώντας είπε: «Όχι, κάνεις λάθος. Ο ελέφαντας μοιάζει με έναν κορμό δέντρου». «Όχι», είπε ο τρίτος, «κάνετε λάθος και οι δυο σας, ο ελέφαντας μοιάζει με ένα κομμάτι σκοινί».

Καθένας απ' αυτούς τους τρεις ανθρώπους είχε μια πολύ περιορισμένη αντίληψη για το τι είναι ένας ελέφαντας. Αν ήταν δυνατό να κρατήσει στο χέρι του μια μινιατούρα ενός ελέφαντα και να εξερευνήσει το σχήμα της, τότε μόνο θα μπορούσε καθένας από αυτούς τους τρεις ανθρώπους να έχει μια γενική αντίληψη του σχήματος ενός ελέφαντα. Ακόμα κι έτσι όμως, κανένας τους δεν θα μπορούσε να αντιληφθεί το μέγεθός του.

Με τον ίδιο τρόπο περίπου, η ασφάλιση Ζωής σε κάποιο άτομο μπορεί να μοιάζει με έναν μεγάλο λείο τοίχο. Σε κάποιον άλλον μπορεί να μοιάζει με τον κορμό ενός δέντρου και σε κάποιο τρίτο άτομο μπορεί να μοιάζει με ένα κομμάτι σκοινί. Αλλά στον άνθρωπο που είναι αφοσιωμένος στην υπηρεσία της ασφάλισης Ζωής, όλη η εικόνα είναι ξεκάθαρη. Αυτός ο άνθρωπος βλέπει όλους τους πιθανούς δρόμους στους οποίους οδηγεί αυτό το μοναδικό κοινωνικό εργαλείο.

Οι παραγωγοί ασφαλίσεων Ζωής θα βρουν σπάνια απαραίτητο να πρέπει να εξηγήσουν την έννοια της ασφάλισης Ζωής. Η κατανόηση, όμως, του τι σημαίνει και τι κάνει η ασφάλιση Ζωής θα αυξήσει τη συνεισφορά τους στην κοινωνία μας. Πέρα απ' αυτό, η αφομοίωση αυτών των εννοιών γεννά μια ακλόνητη πίστη στον θεσμό της ασφάλισης Ζωής, σαν ένα καταφύγιο ασφάλειας, και στο ασφαλιστήριο συμβόλαιο, σαν ένα εργαλείο αγάπης και κοινής λογικής.

Αν εσύ ο ασφαλιστής διαβάζεις κάθε άρθρο αυτού του τεύχους από τη Βιβλιοθήκη Ασφάλισης Ζωής της LIMRA (όπως ξεκίνησε τα μαθήματα ασφαλίσεών του ο Δημ. Κοντομηνάς στην INTERAMERICAN το 1982) και μετά πεις στον εαυτό σου: «Αυτό είναι το Πιστεύω Μου», έχεις χτίσει σαν ασφαλιστής Ζωής ένα δόγμα, που ποτέ δεν θα σε προδώσει.

 

●       H έννοια της ασφάλισης Ζωής σαν οικογενειακή προστασία

Ίσως να μην υπάρχει σήμερα μια περισσότερο διαδεδομένη ιδέα οικογενειακής προστασίας στις προηγμένες χώρες απ' ό,τι η ασφάλιση Ζωής. Στις συγκεκριμένες χώρες δεν θα άξιζε τον κόπο να αναφερθεί κανείς στην έννοια αυτού του θεσμού, γιατί είναι πασίγνωστος.

To να παραλείψει, όμως, κανείς να αναφέρει την έννοια της ασφάλισης Ζωής, είναι σαν να μειώνει στο ελάχιστο ένα από τα μεγαλύτερα κοινωνικά θαύματα όλων των εποχών. Όταν αναλογίζεσαι το γεγονός ότι οι άνθρωποι μπορούν να εξασφαλίσουν στις οικογένειές τους, σε περίπτωση θανάτου τους, ένα σταθερό μηνιαίο εισόδημα, ανάλογο των αναγκών τους, πληρώνοντας μόνο ένα μικρό ποσό κάθε μήνα, καταλαβαίνεις εύκολα το μέγεθος του επιτεύγματός τους. Με κανέναν άλλον τρόπο δεν μπορεί κανείς να αγοράσει τόσα πολλά, με τόσο λίγα.

Ας πάρουμε για παράδειγμα έναν σύζυγο και πατέρα, ο οποίος ενδιαφέρεται να «προστατέψει την οικογένειά του». Αυτό τι σημαίνει; Προφανώς σημαίνει ότι σκοπεύει όσο ζει να τους προστατέψει από τους κινδύνους τού να πεινάσουν, να μείνουν χωρίς στέγη και να παρενοχληθούν από οποιοδήποτε γεγονός. Με άλλα λόγια, βασιζόμενος στη δύναμή του και στη δυνατότητα που έχει να εργάζεται, μπορεί να αποτρέψει κάθε κίνδυνο που θα επηρέαζε την οικογένειά του. Ο καλός πατέρας και σύζυγος κοιτάζει μακριά και ανησυχεί για το τι θα μπορούσε να συμβεί στη γυναίκα του και στα παιδιά του, αν κάποια μέρα γινόταν ένα από τα νούμερα σε έναν στατιστικό πίνακα θνησιμότητας. Διαπιστώνει ότι η μόνη πιθανή συνεισφορά που μπορεί να κάνει μετά τον θάνατό του στην οικογένειά του είναι μόνο μία οικονομική.

Αν δοκίμαζε πρώτα να ψάξει όλους τους πιθανούς τρόπους προσφοράς μιας τέτοιας οικονομικής υποστήριξης, θα έφτανε πάλι στο ίδιο συμπέρασμα. Θα μπορούσε ίσως να καταθέτει τα χρήματά του σε μια τράπεζα, να τα τοποθετήσει σε μετοχές ή ομόλογα, να τα επενδύσει σε ακίνητες περιουσίες ή σε οτιδήποτε άλλο, εκτός από το να αγοράσει μια ασφάλιση Ζωής. Έτσι, όμως, δεν θα μπορούσε να είναι σίγουρος ότι εξοικονομεί γρήγορα το απαιτούμενο κεφάλαιο που θα χρειαστεί η οικογένειά του. Θα διαπίστωνε λοιπόν ότι η ασφάλιση Ζωής είναι ο μόνος τρόπος που μπορεί να αγοράσει ένα σεβαστό μελλοντικό κεφάλαιο, αντί ενός μικρού μηνιαίου ποσού.

Η ασφάλιση Ζωής δεν είναι μόνο η καλύτερη, αλλά και η πιο εγγυημένη μέθοδος οικογενειακής ασφάλισης. «ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΠΙΣΤΕΥΩ ΜΟΥ».

●       Η έννοια της ασφάλισης Ζωής σαν βοήθημα αποταμίευσης

Πριν μερικά χρόνια, ένας από τους πιο φημισμένους οργανισμούς έρευνας της κοινής γνώμης των ΗΠΑ έκανε μία μελέτη συνηθειών και στόχων αποταμίευσης, χρησιμοποιώντας σαν δείγμα μία αντιπροσωπευτική ομάδα ανθρώπων. Ένα από τα πιο στοιχειώδη αποτελέσματα ήταν πως όλος ο κόσμος σκέφτεται ότι η αποταμίευση είναι μια πολύ καλή ιδέα. Μια άλλη ανακάλυψη ήταν ότι ο κόσμος θέλει να αποταμιεύει όσο το δυνατόν περισσότερα χρήματα, ενώ από την άλλη μεριά θέλει επίσης να απολαμβάνει την καθημερινή ζωή στο έπακρον, χωρίς όμως να ξέρει πόσα χρήματα να κατανείμει σε παρούσες και σε μελλοντικές ανάγκες. Αυτές οι δύο θέσεις είναι αντιφατικές κι αυτό που κάνει στην πραγματικότητα ο κόσμος είναι να τις συμβιβάζει, προσπαθώντας να αποταμιεύσει όσα χρήματα μπορεί, φροντίζοντας επίσης να αφήνει κάποιο ποσό στη διάθεσή του για την καθημερινή ψυχαγωγία.

Η έρευνα υπέδειξε ότι ο πιο σημαντικός στόχος είναι η εξασφάλιση ενός «κεφαλαίου ανάγκης», για να χρησιμοποιηθεί σε έκτακτες περιπτώσεις παρατεταμένης ασθένειας. Εφόσον τέτοιες περιπτώσεις δεν είναι εύκολο να προβλεφθούν, αυτό το «κεφάλαιο ανάγκης» θα παραμείνει πάντα διαθέσιμο για μελλοντικές ανάγκες.

Εκείνοι που αποταμιεύουν για να αντιμετωπίσουν κάθε πιθανή ασθένεια ή έκτακτα νοσοκομειακά έξοδα, απολαμβάνουν ένα μεγάλο αίσθημα ικανότητας εξόφλησης τέτοιων υποχρεώσεων, αποφεύγοντας έτσι την ανασφάλεια απλήρωτων χρεών και απότομων διαταραχών του αναγκαίου καθημερινού εισοδήματος. Είναι γεγονός ότι οι άνθρωποι που αποταμιεύουν για ν' αρχίσουν μία επιχείρηση ή να μπορέσουν να αντιμετωπίσουν μια έκτακτη κατάσταση ή να εξοφλήσουν στεγαστικά δάνεια έχουν κατά νου μία αντίληψη της ασφάλειας. Επιδιώκουν επίσης την ικανοποίηση καθημερινών επιθυμιών: αποταμιεύουν για την αγορά ενός αυτοκινήτου, για ρουχισμό, για διακοπές ή άλλα αγαθά, τα οποία ανυψώνουν το ηθικό των ανθρώπων και δεν θεωρούνται υπερβολικά. Οπωσδήποτε, όμως, δεν μπορούν να θεωρηθούν σαν στοιχεία εξασφάλισης ενός ανθρώπου.

Δύο στόχοι αποταμίευσης στην έρευνα αυτήν αναφέρονταν σε μακροπρόθεσμες χρήσεις: συντάξιμο εισόδημα και μόρφωση των παιδιών της οικογένειας.

Όσον αφορά τη μόρφωση των παιδιών, οι περισσότεροι άνθρωποι δεν έχουν ένα συγκεκριμένο σχέδιο αποταμίευσης. Αντί γι' αυτό, υπολογίζουν σε μια μορφή γενικής αποταμίευσης, η οποία ελπίζουν ότι δεν θα χρησιμοποιηθεί για κάποια άλλη ανάγκη, αλλά μόνο για τη μόρφωση των παιδιών τους. Σχετικά με την αποταμίευση για μόρφωση, οι περισσότεροι άνθρωποι στην έρευνα πίστευαν ότι η «ασφάλεια» των κεφαλαίων τους ήταν πιο σημαντική από τη «ρευστότητά» τους. Η ασφάλιση Ζωής και οι λογαριασμοί ταμιευτηρίου φάνηκαν να θεωρούνται σαν οι πιο καλοί τρόποι για να «βάλεις χρήματα στην άκρη».

Υπάρχει ένα κρυφό πλεονέκτημα στην αποταμίευση μέσω ασφάλισης Ζωής, το οποίο δεν φαίνεται με γυμνό μάτι. Ο κόσμος αγοράζει ασφάλιση Ζωής για να εκπληρώσει δύο υποχρεώσεις: μία προς τις οικογένειές τους και άλλα εξαρτώμενα μέλη και μία προς τους εαυτούς τους. Με κάθε προϊόν ασφάλισης Ζωής, εκτός της απλής κάλυψης ζωής, εκείνοι που θέλουν να προστατέψουν τις οικογένειές τους, αυτόματα προστατεύουν και τους εαυτούς τους. Το ίδιο πρόγραμμα ασφάλισης Ζωής που τους απαλλάσσει από την ευθύνη που έχουν στις οικογένειές τους, τους απαλλάσσει επίσης και από την ευθύνη που έχουν προς τον εαυτό τους.

Έτσι, με την ταυτόχρονη ανάληψη αυτών των δύο μεγάλων ευθυνών, καταλαβαίνουμε γιατί η ασφάλιση Ζωής βοηθά τόσο πολύ στο ξεπέρασμα των δυσκολιών για μακροπρόθεσμη αποταμίευση. Δεν μπορούμε να αγνοούμε την ανάγκη της εξασφάλισης της τρίτης ηλικίας μας, χωρίς την ίδια στιγμή να αμελούμε για το μέλλον εκείνων που αγαπάμε. Ναι, μια από τις απαραίτητες προϋποθέσεις για να γίνει αντιληπτή η έννοια της ασφάλισης Ζωής είναι να καταλάβουμε τη συνεισφορά που έχει στην αποταμίευση.

Σαν μία βοήθεια στην αποταμίευση, η ασφάλιση Ζωής είναι απαραίτητη. «ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΠΙΣΤΕΥΩ ΜΟΥ».

●       Ασφάλιση Ζωής: Η λύση με τους ευκολότερους όρους

Η ζωή μάς επιβάλλει ορισμένα κόστη, τα οποία κανείς δεν μπορεί να αποφύγει. Ο αριθμός των εξόδων διακυμαίνεται ανάλογα με τα γούστα, τις προτιμήσεις και τα βιοτικά επίπεδα, αλλά από το κόστος διαβίωσης κανείς δεν ξεφεύγει. Υπάρχουν, βέβαια, αρκετές εναλλακτικές μέθοδοι για την αντιμετώπιση αυτού του αναπόφευκτου κόστους, αλλά ανάμεσα σ' αυτές τις εναλλακτικές λύσεις η ασφάλιση Ζωής είναι εκείνη με τους ευκολότερους όρους. Επομένως, μπορούμε να πούμε σε κάθε άνθρωπο σχετικά με τις ασφαλιστικές του ανάγκες: «Κάποια μέρα, με κάποιον τρόπο, κάποιος θα πληρώσει γι' αυτήν την ασφάλιση Ζωής, ανεξάρτητα από το αν την αγοράσεις τώρα ή όχι. Δεν υπάρχει επιλογή στο αν θα πληρωθεί ή όχι κάποτε, η μόνη σου επιλογή είναι πώς θα πληρωθεί. Η αγορά μιας ασφάλισης Ζωής έχει τους ευκολότερους δυνατούς όρους».

Δυστυχώς, το ακλόνητο γεγονός ότι αυτό το κόστος είναι αναπόφευκτο, δεν είναι πάντα προφανές στον υποψήφιο αγοραστή. Αυτό φαίνεται καθαρά μόνο περιστασιακά σε ορισμένες συναντήσεις με τον πελάτη και μόνο σε σχέση με συγκεκριμένες ανάγκες του πελάτη. Οι υποψήφιοι πελάτες, κατά την εξέταση της αγοράς ενός προγράμματος ασφάλισης Ζωής, δεν μπορούν πάντα να εκτιμήσουν τους ευκολότερους όρους που έχει σαν κάλυψη η ασφάλιση Ζωής από οποιαδήποτε άλλη λύση. Αντίθετα, συχνά βλέπουν τις τριμηνιαίες δόσεις σαν ένα ασήκωτο «βάρος».

Η αλήθεια είναι, ωστόσο, ότι η ζωή από μόνη της επιβάλλει ορισμένες υποχρεώσεις, τις οποίες δεν μπορούμε να αποφύγουμε. Όταν παραδεχόμαστε ότι οι υποχρεώσεις αυτές πρέπει να αντιμετωπιστούν και επιλογή υπάρχει μόνο στο κάτω από ποιους όρους θα αντιμετωπιστούν, τότε αναγνωρίζουμε τους ευκολότερους όρους της ασφάλισης Ζωής, σε σύγκριση με άλλες λύσεις. Τότε η πληρωμή των ασφαλίστρων φαίνεται όχι πια σαν ένα βάρος, αλλά σαν μια ανακούφιση από ένα βάρος. Το κόστος των ωφελημάτων της ασφάλισης Ζωής πρέπει αναπόφευκτα να πληρωθεί κάποτε από κάποιος.

 

Ας απεικονίσουμε αυτήν την αρχή, αναφερόμενοι σε μερικές από τις βασικές ανάγκες για ασφάλιση Ζωής.

Το απόθεμα των τελευταίων εξόδων. Το πρόβλημα των τελευταίων εξόδων είναι κάτι που πρέπει όλοι να αντιμετωπίσουν. Αυτά τα έξοδα υπάρχουν επειδή είναι αναπόφευκτες οι αμοιβές των γιατρών, των νοσοκομείων, των γραφείων κηδειών, των πληρεξούσιων δικηγόρων κ.λπ. Μπορούν να αγνοηθούν από εκείνους που δεν έχουν ενδοιασμούς να αφήσουν αυτές τις υποχρεώσεις στους επιζώντες, αλλά η πληρωμή τους είναι αναπόφευκτη, απλά μόνο μεταφέρεται. Όταν ο ασφαλιστής απαριθμεί αυτές τις υποχρεώσεις και τις θέτει υπόψη του υποψήφιου πελάτη, ο ίδιος δεν δημιουργεί το πρόβλημα, απλά και μόνο το προσδιορίζει.

Ένας τρόπος αντιμετώπισης αυτών των εξόδων είναι η άμεση αποταμίευση του αναγκαίου ποσού. Αλλά το πρόβλημα αυτό μπορεί να διευθετηθεί με πολύ ευκολότερους όρους από αυτούς. Είναι πιο απλό και βάσιμο μέσω του ασφαλίστρου ενός προγράμματος ζωής να αποταμιεύεις κάθε χρόνο περίπου 2%-3% του αναγκαίου ποσού. Τα έξοδα αυτά λοιπόν μπορούν να πληρωθούν με ελάχιστες δόσεις και σε μέγιστο διάστημα 40-50 χρόνια πριν να εξοφληθεί όλο το ποσό.

Φόροι κληρονομίας ακίνητων περιουσιών. Ας υποθέσουμε ότι έχουμε αποτιμήσει την αξία ενός ακινήτου και έχουμε υπολογίσει με την περισσότερο δυνατή ακρίβεια το ύψος των φόρων κληρονομιάς του. Έτσι έχουμε φτάσει σ' ένα αδιαμφισβήτητο γεγονός: Ένα ορισμένο ποσό φόρου πρέπει να πληρωθεί, που δεν γίνεται να αποφευχθεί. Ακόμα κι αν ο φορολογικός συντελεστής αλλάξει στο μέλλον, θα υπάρχει πάλι ένα συγκεκριμένο κόστος, που θα πρέπει να αντιμετωπιστεί. Ο ιδιοκτήτης ακινήτου δεν έχει παρά δύο εναλλακτικές λύσεις:

1. Οι φόροι μπορούν να πληρωθούν από τη ρευστοποίηση του ακινήτου σε μια άγνωστη μελλοντική ημερομηνία κάτω από άγνωστες συνθήκες, που θα ισχύουν τότε, ή

2. Η ίδια υποχρέωση μπορεί να πληρωθεί σήμερα με ένα συνολικό ποσό σαν εφάπαξ καταβολή ασφαλίστρου ασφάλισης Ζωής ή ακόμα πιο εύκολα με ετήσιες καταβολές που λήγουν σε περίπτωση θανάτου. Έτσι, ο φόρος κληρονομίας μπορεί να πληρωθεί με ετήσιες δόσεις του 2%-5% του ποσού η καθεμιά.

Ένα άλλο πλεονέκτημα είναι ότι ο ιδιοκτήτης τώρα μπορεί να επιλέξει και άλλα πρόσθετα περιουσιακά στοιχεία, με σκοπό να ρευστοποιηθούν όταν χρειαστεί να πληρωθούν οι φόροι, αντί να αναγκασθεί ο εκτελεστής ή ο δικαιούχος της διαθήκης να ρευστοποιήσει τα καλύτερα στοιχεία της διαθήκης μετά τον θάνατο του κληροδότη. Η επιλογή δεν αναφέρεται στο αν θα πληρωθεί ο φόρος ή όχι, αλλά στο αν θα πληρωθεί με τον δύσκολο ή τον εύκολο τρόπο.

Ασφάλιση σπουδών. Μπορεί να φαίνεται επιφανειακά ότι υπάρχει μία εξαίρεση στον κανόνα. Το κόστος σπουδών δεν είναι πάντα δεδομένο και αναπόφευκτο, όπως οι φόροι κληρονομίας και τα τελευταία έξοδα. Στην πραγματικότητα, το κόστος αυτό μπορεί να αποφευχθεί τελείως, με την προϋπόθεση βέβαια ότι δεν θα υπάρξουν σπουδές. Αλλά αν ένα παιδί θα πρέπει να πάει στο σχολείο, θα πρέπει να δεσμευθούν ορισμένα χρήματα, άσχετα από το ποια θα είναι η πηγή τους. Απ' αυτό δεν υπάρχει φυγή. Το κόστος αυτό μπορεί να κυμανθεί ανάλογα, αλλά αν πρόκειται να υπάρξει ανωτέρου ή ανωτάτου επιπέδου εκπαίδευση, θα πρέπει να εξοικονομηθούν ορισμένα χρήματα.

Είναι αλήθεια ότι υπάρχουν αρκετοί πιθανοί τρόποι για να αντιμετωπισθεί αυτό το κόστος. Ένας π.χ. είναι να απαιτήσεις από το παιδί να χρηματοδοτήσει το ίδιο τις σπουδές του, δουλεύοντας ταυτόχρονα. Αυτό βέβαια δεν αποτρέπει το κόστος, απλά το μεταφέρει.

Μια άλλη μέθοδος είναι να αντιμετωπισθεί αυτό το κόστος όταν έρθει η ώρα του, με το ανάλογο τρέχον εισόδημα. Αυτή η μέθοδος, όπως και η προηγούμενη, μπορεί να αποβεί δύσκολη και ακριβή.

Ένας πολύ πιο εύκολος τρόπος είναι να προβλέψει κανείς αυτό το κόστος από πριν και να το πληρώσει με δόσεις. Επίσης, η κάθε δόση μπορεί να μετατραπεί σε ακόμα μικρότερες δόσεις.

Όταν οι υποψήφιοι πελάτες λένε στον ασφαλιστή Ζωής ότι το κόστος ενός προγράμματος σπουδών φαίνεται «υψηλό», θα πρέπει να τους γίνει υπενθύμιση ότι το πρόγραμμα από μόνο του δεν κοστίζει τίποτα, αντίθετα σε πολλές περιπτώσεις εμφανίζει ένα κέρδος. Είναι οι σπουδαστές που κοστίζουν και όχι το πρόγραμμα ασφάλισης σπουδών. Το πρόγραμμα απλά και μόνο μειώνει το βάρος του συνολικού κόστους, κατανέμοντάς το σε ετήσιες δόσεις.

Συνταξιοδότηση. Οι υποψήφιοι πελάτες που διστάζουν να αποταμιεύουν ένα ποσό κάθε χρόνο για να εξασφαλίσουν ένα μελλοντικό εισόδημα, όταν θα συνταξιοδοτηθούν, και λένε ότι «αυτό το πρόγραμμα είναι μόνο για πλούσιους», έχουν αυταπάτες. Αυτό που κοστίζει είναι το δικαίωμα να συνεχίζεις να ζεις χωρίς να εργάζεσαι. Το κόστος διαβίωσης στην ηλικία της συνταξιοδότησης δεν γίνεται ποτέ να αποφευχθεί. Αν κάποιος, όμως, δεν έχει φροντίσει να συγκεντρώσει επαρκή εισοδήματα, που θα του επιτρέψουν να συνταξιοδοτηθεί, πληρώνει το τίμημα δουλεύοντας κατά τη διάρκεια της τρίτης ηλικίας. Και συχνά, η δυσκολότερη δουλειά είναι αυτή που αναγκάζεται να κάνει κανείς μετά από μια ζωή σκληρής εργασίας.

Ο πιο δύσκολος τρόπος πληρωμής για την εξασφάλιση μιας σύνταξης είναι η εμπειρία της αγωνίας της εξάρτησης από τη φιλανθρωπία. Αδιάφορο από το αν προέρχεται από τα παιδιά κάποιου ή από το ευρύτερο κοινό, μια τέτοια εξάρτηση είναι σπαραξικάρδια.

Ένα συμβόλαιο ασφάλισης Ζωής δίνει σε ένα άτομο το δικαίωμα να ζήσει χωρίς να χρειαστεί να δουλέψει για τη συγκέντρωση του μισού σχεδόν ποσού του κεφαλαίου εκείνου από τους τόκους του οποίου προγραμματίζει να καλύψει τη σύνταξή του. Επίσης, το συμβόλαιο αυτό μπορεί να αγοραστεί με δόσεις. Λύση με ευκολότερους όρους; Σίγουρα!

Οικογενειακή προστασία. Η αρχή αυτή δεν είναι αρκετά ξεκάθαρη στους υποψήφιους αγοραστές. Πιστεύουν ότι έχουν μια επιλογή ως προς το να πληρώσουν ή όχι την ασφάλιση Ζωής που τους είναι αναγκαία γι' αυτήν την προστασία. Το κόστος αυτό είναι αναπόφευκτο, όπως τα κόστη φόρου κληρονομίας ακίνητης περιουσίας, τελευταίων εξόδων και σπουδών. Έτσι όπως η ζωή συνεχίζεται, δεν υπάρχει τρόπος να αποφύγει κανείς το κόστος διαβίωσης, το οποίο βέβαια μπορεί να πληρωθεί με πολλούς τρόπους.

Οι απόγονοι εκείνων που αφήνουν πίσω τους ανεπαρκή ασφάλιση Ζωής μπορούν γρήγορα να σου πουν πόσο συγκριτικά ευκολότεροι είναι οι όροι της ασφάλισης Ζωής από οποιαδήποτε άλλη λύση. Γνωρίζουν ότι πληρώνουν με τον δύσκολο τρόπο, για να αποκτήσουν τα οφέλη που θα τους έδινε μια σωστή ασφάλιση Ζωής -δουλεύοντας σκληρά για να μπορούν ίσα ίσα να καλύπτουν τα έξοδα διαβίωσής τους. Πληρώνουν τοις μετρητοίς για τα οφέλη εκείνα που θα μπορούσαν να έχουν πληρώνοντας με μικρές ετήσιες δόσεις. Τα τρόφιμα, τα ρούχα και τα σπίτια κοστίζουν. Δεν είναι η ασφάλιση Ζωής που κοστίζει. Κάθε άνθρωπος μπορεί να απαλλαχθεί από τις υποχρεώσεις μιας ζωής, μέσω των εύκολων όρων της ασφάλισης Ζωής.

Κάθε ώρα που ξοδεύουν οι άνθρωποι σε αυτόν τον πλανήτη έχει ένα κόστος. Από αυτό δεν υπάρχει φυγή. Οι όροι της ζωής είναι σκληροί, αλλά οι όροι της ασφάλισης Ζωής είναι εύκολοι. Αυτή είναι μια αλήθεια, που κάθε ασφαλιστής Ζωής γνωρίζει, αλλά συχνά ξεχνά. Είναι μία αλήθεια που ο υποψήφιος πελάτης συχνά δεν μπορεί να αντιληφθεί. Είναι μια αλήθεια που όταν γίνεται καταληπτή από τον υποψήφιο πελάτη, κάνει την αγορά της ασφάλισης Ζωής να είναι τόσο φυσική και λογική σε καιρούς υψηλής φορολογίας και υψηλού κόστους διαβίωσης όσο και σε άλλους με ευνοϊκότερες συνθήκες. Αυτό, βέβαια, κάνει τον υποψήφιο πελάτη να καλωσορίζει ακόμα πιο εγκάρδια τους εύκολους όρους που προσφέρει η ασφάλιση Ζωής, μιας και οι εύκολοι όροι χρειάζονται τότε όταν η οικονομική πίεση είναι μεγάλη.

Οι όροι της ζωής είναι σκληροί, οι όροι της ασφάλισης Ζωής είναι εύκολοι. Με επαρκή ασφάλιση Ζωής σαν βάση, κάθε άνθρωπος είναι ελεύθερος κατόπιν να κάνει οποιεσδήποτε πρόσθετες επενδύσεις της αρεσκείας του. «ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΠΙΣΤΕΥΩ ΜΟΥ».

●      Η έννοια της ασφάλισης Ζωής σαν δημιουργία και διατήρηση περιουσίας

Η έννοια της ασφάλισης Ζωής, σαν μια βοήθεια στη δημιουργία και διατήρηση περιουσιών, δεν διαφέρει πολύ από την έννοια που έχει σαν μέσο οικογενειακής προστασίας. Η διαφορά είναι μονάχα στον βαθμό επίτευξης αυτών των δύο πραγμάτων.

Οι υποψήφιοι πελάτες είτε έχουν μεγάλα εισοδήματα και μέσα διαβίωσης είτε έχουν τη φιλοδοξία να τα δημιουργήσουν για τον εαυτό τους και τους κληρονόμους τους. Αντιμετωπίζουν πάντα δύο εναλλακτικές λύσεις. Η πρώτη είναι η συστηματική αποταμίευση, μέσω της οποίας θα πρέπει να επενδύουν και επανεπενδύουν συνεχώς τα χρήματά τους, ελπίζοντας ότι όχι μόνο να επιζήσουν, αλλά και ότι θα αποφύγουν τους κινδύνους των επενδύσεών τους. Η δεύτερη λύση είναι να δημιουργήσουν αμέσως μια περιουσία μέσω της υπογραφής μιας πρότασης ασφάλισης Ζωής.

Μια άμεση περιουσία. Η ασφάλιση Ζωής, επομένως, είναι το μοναδικό προϊόν που πωλείται ευρέως με δόσεις και με τον «ενδεχομενικό ιδιοκτήτη» (δικαιούχο) να έχει την πλήρη κυριότητα της αγοράς του από την αρχή. Στην εποχή αυτή που οι άνθρωποι πηγαίνουν διακοπές με τον τρόπο «Απόλαυσε τώρα, πλήρωσε αργότερα» ή αγοράζουν καινούργιο αυτοκίνητο χωρίς τη χρηματική καταβολή όλης της αξίας του και γενικά ξοδεύουν πληρώνοντας αργότερα, η ασφάλιση Ζωής παραμένει όχι μόνο το πρώτο προϊόν, η κυριότητα του οποίου παραδίδεται με την πληρωμή μιας πρώτης δόσης, αλλά είναι επίσης το προϊόν εκείνο, του οποίου η αξία αυξάνει, ακόμα και μετά την «αρχική απόλαυση» της αγοράς του.

Επειδή, όπως πιστεύουμε, δεν είναι η ασφάλιση Ζωής, αλλά η ζωή η ίδια που δημιουργεί υποχρεώσεις, η άμεση περιουσία που προσφέρει το θαύμα της ασφάλισης Ζωής κάνει πραγματικά τη ζωή ευκολότερη. Λένε ότι αυτοί που έχουν εξασφαλίσει από την αρχή τις μελλοντικές τους προσόδους ζουν περισσότερο από τους άλλους. Ίσως οι άνθρωποι που φροντίζουν να δημιουργήσουν άμεσες περιουσίες και σπρώχνουν τα οικονομικά τους προβλήματα στα χέρια της ασφαλιστικής τους εταιρείας δεν υπόκεινται άλλο στο στρες και τις δοκιμασίες που περιβάλλουν τους ανθρώπους εκείνους που προσπαθούν να δημιουργήσουν τις περιουσίες τους με τον δύσκολο τρόπο, τον μακροπρόθεσμο τρόπο.

Έτσι, αποφεύγουν τις αδυναμίες της ανθρώπινης φύσης, που θα παρενέβαιναν στη θέλησή τους για συστηματική αποταμίευση. Ελαττώνουν τον κίνδυνο του να μη ζήσουν αρκετά για να δημιουργήσουν την απαραίτητη περιουσία για την οικογένειά τους. Αποφεύγουν τελείως την πιθανότητα ζημιάς μέσω των αρχικών τους επενδύσεων ή μέσω άστοχων επανεπενδύσεων. Έχουν εξασφαλίσει ένα εγγυημένο επιτόκιο στα χρήματά τους και -το σπουδαιότερο απ' όλα- ίσως να μην μπορούσαν διαφορετικά να δημιουργήσουν την περιουσία τους, χωρίς την ασφάλιση Ζωής.

Η βάση γι' αυτήν την επιφανειακά δογματική άποψη είναι το γεγονός ότι οι άνθρωποι που έχουν υψηλά εισοδήματα βρίσκουν δύσκολο να ξεπεράσουν το εμπόδιο του φόρου εισοδήματος. Όσο αυξάνεται το εισόδημά τους, πολύ περισσότερο αυξάνεται το ποσοστό της φορολογίας τους, έτσι ώστε το ποσό που μπορούν να αποταμιεύουν να μην είναι ποτέ επαρκές. Επίσης, οι αποδόσεις ορισμένων επενδύσεών τους μπορούν να φορολογηθούν και έτσι τελικά είναι το δικό τους προσωπικό πρόβλημα που επαυξάνεται και όχι οι επενδύσεις τους.

Ασφάλιση χρόνου. Ακόμη κι εκείνοι που ειλικρινά πιστεύουν ότι μπορούν να διαχειριστούν καλύτερα τα χρήματά τους γνωρίζουν ότι απαραίτητη προϋπόθεση γι' αυτό είναι η ύπαρξη αρκετού χρόνου. Επομένως, όσο καλύτερες είναι οι προοπτικές τους τόσο περισσότερο χρειάζονται ασφάλιση χρόνου. Άρα, η ασφάλιση χρόνου συμπληρώνει το κενό μεταξύ του ποσού που έχει σχηματιστεί μέχρι τώρα και του τελικού ποσού που είναι ο μελλοντικός στόχος.

Η ασφάλιση Ζωής δεν ασφαλίζει μονάχα τον χρόνο που χρειάζονται οι άνθρωποι για να δημιουργήσουν μία περιουσία, αλλά τους ελευθερώνει και τον χρόνο εκείνον, που αλλιώς θα χρειάζονταν για να σχηματίσουν ένα υγιές χαρτοφυλάκιο επενδύσεων. Με την ασφάλιση Ζωής, η οποία τους προσφέρει μια άμεση περιουσία, όλος τους ο χρόνος είναι ελεύθερος να τον αφιερώσουν στις δουλειές τους και τις οικογένειές τους και στην εκπλήρωση των θρησκευτικών, πνευματικών και ψυχαγωγικών τους επιθυμιών. Η ασφάλιση Ζωής αγοράζει χρόνο και τον εξοικονομεί για το προσεκτικό εκείνο άτομο, που την επιλέγει σαν άμεση περιουσία.

Ας υποθέσουμε, όμως, ότι κάποιο άτομο, μέσω των ικανοτήτων του ή της τύχης, κατάφερε να σχηματίσει μία σημαντική περιουσία. Το πρόβλημα της διατήρησης της περιουσίας για τους κληρονόμους του, καθώς και το θέμα της σοφής διανομής της υπάρχουν. Σ' αυτήν την περίπτωση, έχουμε από τη μία πλευρά πάλι το πρόβλημα της φορολογίας. Σύμφωνα με τους φορολογικούς νόμους πολλών κρατών, μια ευμεγέθης περιουσία θα μειωθεί σημαντικά με τον θάνατο του ιδιοκτήτη της, εκτός κι αν έχουν ληφθεί ορισμένα προληπτικά μέτρα. Από την άλλη πλευρά, καμία άλλη επένδυση δεν έχει στοιχεία που να συγκρίνονται με τις επιλογές διακανονισμού που έχει ένα συμβόλαιο ασφάλισης Ζωής, όπου το κεφάλαιο με το επιτόκιο συνδυάζονται με επιστημονικό τρόπο, διαρκώντας για όλη τη ζωή του δικαιούχου, όσο μεγάλη κι αν είναι.

Ο επιτυχημένος ασφαλιστής, σαν σύμβουλος για περιουσιακά θέματα του πελάτη του, καταβάλλει κάθε προσπάθεια για να διατηρηθεί η περιουσία του μέσω της ασφάλισης Ζωής. Όταν η ασφάλιση Ζωής χρησιμοποιηθεί για να πληρωθούν οι απαιτήσεις της εφορίας, δεν θα υπάρχει κανένας λόγος να ρευστοποιηθούν τα πολυτιμότερα στοιχεία της περιουσίας αυτής για να πληρωθεί ο φόρος κληρονομίας. Η ασφάλιση Ζωής μπορεί, επομένως, να εξασφαλίσει τη διατήρηση και τη διανομή μιας περιουσίας. Άρα, δεν είναι μόνο ο ταπεινός άνθρωπος που εξαρτάται από την ασφάλιση Ζωής για να εξασφαλίσει ένα στάνταρ επίπεδο διαβίωσης στους κληρονόμους του. Και ο εύπορος επίσης το θεωρεί σαν ένα ζωτικό κομμάτι ενός οικογενειακού προγράμματος.

Η ασφάλιση Ζωής βοηθά τους ανθρώπους να δημιουργούν περιουσίες άμεσα και κατόπιν να ελέγχουν με επιστημονικό τρόπο τη διατήρηση και τη διανομή τους. «ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΠΙΣΤΕΥΩ ΜΟΥ».

●      Η έννοια της ασφάλισης Ζωής σαν προστασία της αξίας της ανθρώπινης ζωής

«Η αξία της ανθρώπινης ζωής, όπως αντικατοπτρίζεται από την ικανότητα του να κερδίζει κανείς χρήματα, αποτελεί μία οικονομική περιουσία ίδιας σπουδαιότητας με την υλική περιουσία. Η αξία της ζωής των ανθρώπων ενός έθνους είναι πολύ μεγαλύτερη της αξίας της υλικής τους περιουσίας». Αυτά τα λόγια γράφτηκαν από τον Dr. Solomon S. Huebner, τέως πρόεδρο του Αμερικανικού Κολεγίου, ο οποίος θεωρείται κοσμήτορας των πανεπιστημιακών καθηγητών της ασφαλιστικής επιστήμης. Η έμφαση που έδωσε ο καθηγητής Huebner πάνω στην αξία της ανθρώπινης ζωής προκάλεσε μία επαναστατική αλλαγή στη στάση του κοινού απέναντι στην ασφάλιση Ζωής. Η κεντρική ιδέα, φυσικά, είναι ότι είναι το ίδιο σημαντικό να διαχειρίζεται κανείς επιστημονικά την υλική του περιουσία. Αυτό είναι μεγάλη αλήθεια, γιατί η αξία της ανθρώπινης ζωής είναι η μεγαλύτερη απ' όλες τις περιουσίες που μπορεί να έχει ο άνθρωπος. Από μελέτες που έχουν γίνει, η ποσοτικοποίηση της αξίας αυτής έχει θεωρηθεί ότι αποτελεί τα 9/10 της συνολικής περιουσίας που μπορεί να έχει ένας άνθρωπος, σε αντίθεση με το μόλις 1/10 που εκφράζει την αξία της υλικής του περιουσίας. Συμπεραίνεται λογικά, επομένως, ότι η ασφάλιση Ζωής είναι ο μοναδικός τρόπος με τον οποίο εφαρμόζονται επιστημονικά πάνω στην αξία της ανθρώπινης ζωής οι αρχές της αποζημίωσης, όπως ακριβώς εφαρμόζονται πάνω σε καθημερινές επιχειρηματικές υποθέσεις. Είναι παράξενο το πώς ορισμένοι άνθρωποι φροντίζουν να ασφαλίσουν την ιδιοκτησία τους (σπίτια, αυτοκίνητα, κοσμήματα) και δεν φροντίζουν να ασφαλίσουν εκείνο που κάνει δυνατή την κτήση αυτών των υλικών αγαθών, την ικανότητά τους προς εργασία.

Είναι η αξία της ανθρώπινης ζωής που δίνει αξία σε κάθε ιδιόκτητη περιουσία. Χωρίς αυτήν, οποιαδήποτε άλλη αξία είναι ουσιαστικά ανύπαρκτη. «ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΠΙΣΤΕΥΩ ΜΟΥ».

●       Η έννοια της ασφάλισης Ζωής σαν τρόπος ζωής

Μία εφημερίδα δημοσίευσε κάποτε στην πρώτη σελίδα της το άρθρο ενός δημοσιογράφου της, στο οποίο ανέφερε μία εμπειρία που είχε κάποτε, ένα κρύο πρωινό του χειμώνα, στις 8:00 π.μ., έξω από το Δημαρχείο της Αθήνας. Υπήρχε μία ουρά 300 ανθρώπων έξω από την κεντρική είσοδο του Δημαρχείου και ο δημοσιογράφος, παρακινούμενος από περιέργεια, μπήκε μέσα και ρώτησε τον λόγο αυτού του συνωστισμού. Πληροφορήθηκε ότι το Δημαρχείο είχε ανακοινώσει την πλήρωση 20 κενών θέσεων με αρχικές αποδοχές ελάχιστα πιο πάνω από τον κατώτατο μισθό που ίσχυε εκείνη την εποχή στην αγορά εργασίας. Ο δημοσιογράφος, έκπληκτος που τόσοι πολλοί άνθρωποι ενδιαφέρονταν για ένα τόσο χαμηλό μισθό, αποφάσισε να πάρει συνεντεύξεις από ένα αντιπροσωπευτικό δείγμα όλων αυτών που ήταν στην ουρά και διαπίστωσε ότι όλοι έδωσαν την ίδια απάντηση: Ενδιαφέρονταν για τη δουλειά αυτή, επειδή η συγκεκριμένη θέση παρείχε σίγουρη εργασία. Οι άνθρωποι αυτοί αντάλλαζαν οποιαδήποτε άλλη ευκαιρία για καριέρα και υψηλότερο εισόδημα με την ασφάλεια που τους παρείχε η συγκεκριμένη εργασία.

 

Τι ζητούν οι άνθρωποι

Κάποτε έγινε μια έρευνα σε μια βιομηχανία μιας πόλης των ΗΠΑ. Η έρευνα απευθυνόταν σε υπαλλήλους που δούλευαν στην εταιρεία για πέντε τουλάχιστον χρόνια. Οι απαντήσεις στα ερωτηματολόγια δόθηκαν ανώνυμα. Σ' αυτό το ερωτηματολόγιο υπήρξαν δύο απαντήσεις, που έχουν ιδιαίτερη σημασία για τους ασφαλιστές Ζωής.

Η πρώτη ερώτηση: «Ποια είναι η μεγαλύτερη ελπίδα στη ζωή σας;»

Οι απαντήσεις:

• Να είμαι οικονομικά ασφαλής.
• Να έχω ευτυχία και να νιώθω ασφάλεια.
• Να μην έχω έννοιες όταν γεράσω.
• Να είμαι σίγουρος ότι η οικογένειά μου θα είναι ασφαλής.
• Να διατηρήσω την υγεία μου και τη δουλειά μου.
• Να χαίρω εκτίμησης από την οικογένειά μου και τους φίλους μου.

Για να ανακεφαλαιώσουμε, η μεγαλύτερη ελπίδα στη ζωή τους ήταν η ελπίδα για ασφάλεια.

Η δεύτερη ερώτηση: «Ποιος είναι ο μεγαλύτερος φόβος στη ζωή σας;»

Οι απαντήσεις:

• Φόβος ανασφάλειας.
• Να μην μπορώ να συντηρήσω τον εαυτό μου και την οικογένειά μου.
• Αρρώστια και ανεργία.
• Φτώχεια και θάνατος.
• Εξάρτηση στα γηρατειά.

Αυτοί οι φόβοι αναφέρονταν στην ανασφάλεια.

Πριν μερικά χρόνια, το περιοδικό «Fortune» έκανε ένα γκάλοπ, θέτοντας μία σειρά ερωτήσεων σε 10.000 άντρες. Η ερώτηση που έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τους ασφαλιστές Ζωής ήταν:

Αν είχατε τη δυνατότητα επιλογής, τι θα επιλέγατε;

1. Μία χαμηλόμισθη εργασία που θα ήσασταν σίγουρος ότι θα την κρατήσετε;

2. Μία μέτρια αμειβόμενη εργασία, που θα είχατε αρκετές ελπίδες να την κρατήσετε;

3. Μία υψηλόμισθη εργασία που θα τη χάνατε αν κάνατε ένα σοβαρό λάθος;

Απ' αυτούς τους 10.000 άντρες, 48% απάντησαν ότι θα επέλεγαν την πρώτη δουλειά - μια χαμηλόμισθη εργασία που θα ήταν σίγουροι ότι θα την κρατήσουν. Όσο πιο ψηλοί ήταν οι δείκτες της μόρφωσης και της ευημερίας τόσο μεγαλύτερος ήταν ο αριθμός εκείνων που διάλεγαν την εργασία 3.

Όλες αυτές οι θέσεις μοιάζουν να είναι ενθαρρυντικές για τον ασφαλιστή Ζωής, γιατί αυτός πουλά ασφάλεια, για την οποία ενδιαφέρονται τόσοι άνθρωποι.

Ασφάλεια εναντίον ελευθερίας

Οι απαντήσεις είναι αποθαρρυντικές, όταν σκεφτόμαστε πόσοι είναι εκείνοι που θέλουν να ανταλλάξουν τις ευκαιρίες της ζωής με την ασφάλεια. Δηλαδή, φτάνουμε σε ένα σημείο, όπου οι άνθρωποι θέλουν να ανταλλάξουν την ελευθερία με την ασφάλεια; Ας ρίξουμε μια ματιά στην Ιστορία για να βρούμε την απάντηση.

Οι άνθρωποι πάντα ήθελαν να έχουν ασφάλεια και κατά κανόνα κατάφερναν πάντα να απολαμβάνουν κάποιον βαθμό ασφάλειας. Στα παλιά χρόνια, οι διάφορες φυλές είχαν γενικά μια σχετική ασφάλεια σε βάρος της προσωπικής τους ελευθερίας. Όταν η φυλή αποφάσιζε να μεταναστεύσει, όλοι πήγαιναν μαζί με τη φυλή. Όταν η φυλή αποφάσιζε να πολεμήσει, όλοι πήγαιναν μαζί στον πόλεμο. Δεν υπήρχαν αντιρρησίες. Η προσωπική ελευθερία και ανεξαρτησία περιοριζόταν από τη φυλή. Στην εποχή της φεουδαρχίας, οι άνθρωποι απολάμβαναν έναν σημαντικό βαθμό ασφάλειας, αλλά και πάλι σε βάρος της προσωπικής τους ελευθερίας. Τα γηρατειά δεν ήταν πολύ μεγάλο πρόβλημα. Οι άνθρωποι ζούσαν από τη γη, η οποία τους ήταν συνήθως γενναιόδωρη. Αλλά οι άνθρωποι αυτοί δεν κατείχαν τη γη, η οποία ανήκε στον φεουδάρχη και κανείς δεν μπορούσε να φύγει από το φέουδο.

Μπορούμε να δούμε το ίδιο φαινόμενο και σήμερα. Σε όλο τον κόσμο, πολλά έθνη δημιούργησαν κράτη, τα οποία προσφέρουν στους κατοίκους τους «ασφάλεια». Οι κάτοικοι αυτοί είναι χιλιάδες απρόσωποι άνθρωποι, μια ανθρώπινη μάζα, χωρίς προσωπική ελευθερία, χωρίς προσωπική ανεξαρτησία, χωρίς μέλλον. Η Ιστορία διδάσκει ότι όταν οι άνθρωποι εξαρτώνται από το κράτος για την «ασφάλειά» τους, θυσιάζουν αναπόφευκτα την προσωπική τους ελευθερία. Δεν έχει καμία σχέση αν η ιδεολογία του συγκεκριμένου κράτους είναι κομμουνιστική, σοσιαλιστική ή φασιστική. Η ασφάλεια και η ελευθερία δεν μπορούν να συνυπάρξουν στον ίδιο χώρο. Αν αποπειραθούν να γευθούν την ελευθερία και την ασφάλεια συγχρόνως, τότε οι άνθρωποι θα πρέπει να φροντίσουν για την ασφάλειά τους, βασιζόμενοι πάνω στις δικές τους δυνάμεις και μόνο.

 

Ο τρόπος της ασφάλισης Ζωής

Η ασφάλιση Ζωής προσφέρει στους ανθρώπους την πιο αποδοτική μέθοδο για να αποκτήσουν οικονομική ασφάλεια. Σε οικονομίες που βασίζονται στον τομέα παροχής υπηρεσιών, η ασφάλιση Ζωής αποτελεί τον «πυρήνα» της οικονομικής ευημερίας.

Υπάρχουν τέσσερις μεγάλες απειλές της ασφάλειας: η ανεργία, η ανικανότητα, ο θάνατος και τα γηρατειά. Η ασφάλιση Ζωής είναι το μοναδικό μέσο που προσφέρει ασφάλεια από αυτές τις τέσσερις απειλές.

Σήμερα, η ασφάλιση Ζωής δεν είναι μόνο ο πιο αποδοτικός τρόπος για την απόλαυση ασφάλειας, αλλά για πολλούς ανθρώπους είναι και ο μοναδικός τρόπος για να παρέχει κάποιος ασφάλεια στον εαυτό του και στους άλλους. Το υψηλό κόστος ζωής και η υψηλή φορολογία κάνουν την ασφάλιση Ζωής να είναι το μοναδικό διαθέσιμο μέσο απόκτησης τέτοιου βαθμού ασφάλειας για έναν μεγάλο αριθμό ανθρώπων.

Τι εννοούμε όταν συγκρίνουμε την ασφάλεια που παρέχει κάποιος στον εαυτό του και την ασφάλεια που παρέχεται σ' αυτόν από το κράτος; Ποια η διαφορά;

Θα ορίσουμε την ασφάλεια του ατόμου με μία μόνο λέξη: Αξιοπρέπεια. Είναι ένα πολύ ακριβό πράγμα η ασφάλεια που αποκαλούμε αξιοπρέπεια. Οι άνθρωποι ζουν, δουλεύουν και φέρνουν στα σπίτια τους τους καρπούς της εργασίας τους. Διατηρούν ορισμένα στάνταρ διαβίωσης, που μπορεί να μην περιλαμβάνουν κρουαζιέρες στην Καραϊβική και συνδρομές σε εκδρομικές λέσχες, αλλά περιλαμβάνουν ένα σπίτι για τις οικογένειές τους, τροφή, ένδυση και μόρφωση. Κάποιος άνθρωπος πεθαίνει και όταν η μηνιαία σύνταξη είναι πολύ μικρή ή αν καθυστερεί πού και πού να έρθει, η αξιοπρέπεια της οικογένειας επηρεάζεται. Δεν υπάρχει καμία ασφάλεια στο εισόδημα ενός ανθρώπου, χωρίς οι κληρονόμοι του να εξακολουθούν να έχουν ένα μέρος αυτού του εισοδήματος. Χωρίς αυτό, χάνουν την αξιοπρέπειά τους.

Ας δούμε και μία περίπτωση ηλικιωμένων ανθρώπων. Υπάρχει μια μεγάλη διαφορά σ' αυτούς που κάνουν τις διακοπές τους στις Κυκλάδες και σ' αυτούς που κάθονται σε ένα παγκάκι στο Ζάππειο.

Ασφάλεια με αξιοπρέπεια και ελευθερία

Για τον κάθε άνθρωπο, ο ασφαλιστής Ζωής είναι ένας πωλητής ασφάλειας, ένας πωλητής αξιοπρέπειας. Η ασφάλιση Ζωής δεν ασφαλίζει μόνο μια ζωή, αλλά ασφαλίζει και έναν τρόπο ζωής. Η ασφάλιση Ζωής κάνει εφικτό το να έχουν οι άνθρωποι συγχρόνως, ασφάλεια, αξιοπρέπεια και ελευθερία.

Απλά ας αναλογιστούμε τα εκατομμύρια των ανθρώπων που απολαμβάνουν τα οφέλη της ασφάλισης Ζωής και θα ανακαλύψουμε τον ύψιστου βαθμού κοινωφελή ρόλο που αυτή έχει. Η ασφάλιση Ζωής τείνει να αποκτήσει μία ιδιότητα, που θα θεωρείται πλέον σαν δεδομένη, όπως ο ηλεκτρισμός, το νερό και άλλα κοινωφελή αγαθά. Μόνο αν συμβεί κάτι και διακοπεί μια βασική υπηρεσία που έχουμε στη ζωή, καταλαβαίνουμε πόσο αλληλεξάρτητοι είμαστε. Έτσι, αν μια συμφορά καταστρέψει ή προσωρινά διακόψει τη λειτουργία εντός σταθμού παραγωγής ηλεκτρικού ρεύματος, στερώντας μια πόλη από ηλεκτροδότηση, τότε το φως, η θέρμανση, η συγκοινωνία, η κατάψυξη και εκατοντάδες άλλες ζωτικές λειτουργίες θα διακοπούν.

Σε ένα προηγούμενο κεφάλαιο, ο γιατρός Ιωαννίδης ζούσε προσωρινά σε έναν κόσμο, όπου δεν υπήρχε ασφάλιση Ζωής. Τι θα συνέβαινε άραγε σε μερικούς από τους συνανθρώπους του αν η ασφάλιση Ζωής αφαιρούταν από τη ζωή τους;

 

Αν δεν υπήρχε ασφάλιση Ζωής

Ο τεχνίτης που έχει το κατάστημα επισκευής τηλεοράσεων στη γειτονιά σου δεν θα έκανε αυτή τη δουλειά αν δεν υπήρχε η ασφάλιση Ζωής. Για ν' αρχίσει αυτήν τη δουλειά, πήρε πρώτα δάνειο από την Τράπεζα. Ένα τέτοιο δάνειο είναι υγιές μόνο όταν και ο δανειζόμενος είναι υγιής. Ο δανειστής, για να προφυλαχθεί από ένα αρνητικό ενδεχόμενο, επέμεινε πρώτα να συνάψει ο δανειζόμενος μία ασφάλεια Ζωής. Έτσι, ο τεχνίτης αυτός δεν θα είχε αυτήν την επιχείρηση και η γειτονιά δεν θα μπορούσε να αγοράσει τις υπηρεσίες του, αν δεν υπήρχε η ασφάλιση Ζωής.

Ένα νεαρό στέλεχος σε μία χημική βιομηχανία κοντά στην πόλη κατάφερε να πραγματοποιήσει το όνειρο που είχε να κτίσει το δικό του σπίτι, γι' αυτόν και την οικογένειά του. Φυσικά, έπρεπε πρώτα να συνάψει ένα στεγαστικό δάνειο με περίοδο εξόφλησης 25 χρόνια και βέβαια δεν συζητάμε τι θα γινόταν το σπίτι, αν κατά τη διάρκεια των 25 αυτών ετών, αυτός....! Η ασφάλιση Ζωής έβγαλε αυτό το «αν» από τη μέση. Η συγκεκριμένη ασφάλιση Ζωής, που έγινε ειδικά γι' αυτόν τον νεαρό, σημαίνει ότι η οικογένειά του δεν πρόκειται να φύγει απ' αυτό το σπίτι, ακόμα κι αν αυτός φύγει από την οικογένειά του. Αυτό δεν θα ήταν δυνατόν να ισχύει αν δεν υπήρχε η ασφάλιση Ζωής.

Μία νεαρή γιατρός δουλεύει νυχθημερόν, προσπαθώντας να φροντίσει τους κατοίκους μιας μικρής πόλης, που χρειάζονται τις υπηρεσίες της, στην οποία διορίστηκε πρόσφατα, αμέσως μόλις τελείωσε την ειδικότητά της. Ο πατέρας της πέθανε ξαφνικά, όταν ήταν ακόμη φοιτήτρια στο τελευταίο έτσι της Ιατρικής Σχολής. Ευτυχώς, όμως, ο πατέρας της άφησε ένα επαρκές κεφάλαιο από την ασφάλιση Ζωής που είχε για να ζήσει η οικογένειά του άνετα, έχοντας φροντίσει επίσης και για ένα ειδικό κεφάλαιο, για να ολοκληρώσει η κόρη του τις σπουδές της. Στην αντίθετη περίπτωση, θα έπρεπε να αφήσει ή να καθυστερήσει τις σπουδές της, για να φροντίσει τη χήρα μητέρα της και τους δύο μικρότερους αδελφούς της και κάποια μερίδα ανθρώπων θα έμενε στερημένη από τις υπηρεσίες της, αν δεν υπήρχε η ασφάλιση Ζωής.

Ένα ηλικιωμένο ανδρόγυνο, νεότερο στην εμφάνιση και τη νοοτροπία απ' ό,τι στα χρόνια, κάνουν διακοπές το μεγαλύτερο διάστημα του χρόνου από τότε που συνταξιοδοτήθηκαν, εδώ και πέντε χρόνια. Το τζιπάκι τους τους πάει σ' οποιοδήποτε μέρος της χώρας θέλουν. Τα χόμπι τους είναι τα λουλούδια, οι ιστορικές τοποθεσίες και τα ταξίδια. Ποτέ δεν είχαν μεγάλο εισόδημα. Έκαναν πολλές θυσίες για να αναθρέψουν και να σπουδάσουν τα παιδιά τους. Από την πρώτη ημέρα, όμως, που άρχισαν να δουλεύουν, αποφάσισαν να αποταμιεύουν μέσω της ασφάλισης Ζωής. Αυτό το ζευγάρι θα ήταν τώρα πιο γερασμένο, τα τρία παιδιά τους θα συντηρούσαν αυτούς αντί ν' ανατρέφουν τώρα τα εγγόνια τους και η στέρηση αξιοπρέπειας, ανεξαρτησίας και ευτυχίας θα ήταν έκδηλη, αν δεν υπήρχε η ασφάλιση Ζωής.

Δεν χρειάζεται μεγάλη φαντασία για να οραματιστεί κανείς την παρακμή της κοινωνικοοικονομικής μας ζωής αν δεν υπήρχε η ασφάλιση Ζωής. Δεν είναι υπερβολή να πούμε ότι το βιοτικό μας επίπεδο θα έπεφτε, οι ατομικές ευκαιρίες θα ελαττώνονταν, η κοινωνική ευθύνη θα μειωνόταν και θα υπήρχε η τάση για τη δημιουργία πατερναλιστικών διακυβερνήσεων, με τις αναπόφευκτες επιπτώσεις τους στην προσωπική μας ελευθερία και ανεξαρτησία, αν δεν υπήρχε η ασφάλιση Ζωής.

 

Ένας τρόπος ζωής

Ένα μεγάλο υποπροϊόν μιας πώλησης ασφάλισης Ζωής, η οποία εγγυάται οικονομική ασφάλεια σε ένα άτομο, είναι η οικονομική ασφάλεια ενός έθνους. Η ασφάλιση Ζωής πωλείται για τη διαφύλαξη ενός σπιτιού. Όταν προστατεύουμε το σπίτι, προστατεύουμε την οικογένεια, ένα πολύ βασικό κομμάτι της εθνικής μας δομής. Μία χώρα που αποτελείται από ασφαλή νοικοκυριά είναι μια δυνατή χώρα.

Η ασφάλιση Ζωής πωλείται για να εγγυηθεί το μέλλον των παιδιών. Τα παιδιά που σήμερα είναι πολίτες τού αύριο. Μια χώρα που αποτελείται από υγιείς, μορφωμένους και ευτυχισμένους πολίτες είναι μια δυνατή χώρα.

Όταν τα ασφάλιστρα που πληρώνονται από εκατομμύρια ανθρώπους γυρνούν τους τροχούς της οικονομίας μας, χτίζουν τα σπίτια μας και μορφώνουν τα παιδιά μας, πετυχαίνουμε το μεγαλύτερο καλό όλων μας. Διαιωνίζουμε «τη ζωή, την ελευθερία και τη επιδίωξη για ευτυχία». Διαφυλάσσουμε τον δημοκρατικό μας τρόπο ζωής.

 

«ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΠΙΣΤΕΥΩ ΜΟΥ»

** Σ' αυτό το κεφάλαιο, με τη λέξη «ασφάλεια» εννοείται το συναίσθημα που απολαμβάνει κανείς όταν νιώθει ασφαλής.

 

Πηγή:[https://www.nextdeal.gr/asfalistis/poliseis/147692/ehete-xekathari-eikona-gia-tin-asfaleia-zois]