Η αξία και ο ρόλος του πατέρα στη σύγχρονη εποχή!

Από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα, ιδιάζουσα σημασία και ξεχωριστή θέση στις καρδιές των ανθρώπων κατείχε η μητέρα. Κάθε αναφορά και κάθε όμορφη σκέψη συνδέεται με αυτή τη λέξη, σε αντίθεση με τον πατέρα που ελάχιστες αναφορές είχαν και έχουν γίνει μέχρι σήμερα.

Στην  εποχή μας, ο πατέρας ίσως είναι "αδικημένος" και σπάνια γίνεται αποδέκτης ευγνωμοσύνης. Για τον πατέρα ούτε μεγάλα αφιερώματα βλέπουμε, ούτε λουλούδια, ούτε δώρα προβλέπονται, καθώς είναι μια παρουσία που συνήθως "έρχεται σε 2η μοίρα", και είναι ελάχιστοι εκείνοι που γνωρίζουν ότι γιορτάζει την τρίτη Κυριακή του Ιουνίου.

Την τελευταία δεκαετία παρακολουθούμε ότι έχει αλλάξει ο τρόπος με τον οποίο ο πατέρας συναναστρέφεται και επικοινωνεί με τα παιδιά του, καθώς συμμετέχει όλο και περισσότερο στο μεγάλωμά τους και ξεφεύγει από τα παλιά στερεότυπα του απόμακρου αρσενικού που αφήνει τη μητέρα να επωμιστεί εξ΄ ολοκλήρου το έργο της ανατροφής των παιδιών.

Ο σύγχρονος πατέρας βλέπουμε να είναι ενεργός και να συμμετέχει στα δρώμενα του σπιτιού, αλλάζοντας τα δεδομένα που ίσχυαν μέχρι τώρα. Μπορεί να κάνει και κάνει την «υπέρβαση», απεμπολώντας το μανδύα του παραδοσιακού και απόμακρου ρόλου, του «θεατή», που ίσχυε στο παρελθόν.

Ο σύγχρονος πατέρας καλείται να γίνει «Μπαμπάς», να λειτουργήσει συναισθηματικά προς το παιδί, να αφουγκραστεί τις ανησυχίες του, όχι απλά να τις ακούει και να το αποδέχεται, αποφεύγοντας να λειτουργεί ως κριτής του, που πληγώνει -μεταξύ άλλων- την αυτοπεποίθηση του παιδιού. Το να είσαι «Πατέρας» είναι εύκολο και δεν προϋποθέτει συναισθηματική έκφραση. Το να είσαι «Μπαμπάς» όμως, είναι κάτι τελείως διαφορετικό, προϋποθέτει έκφραση συναισθημάτων, εκδήλωση μέριμνας, όπως εύστοχα σημειώνει ο αρχαίος Έλληνας ποιητής Μένανδρος (4ος αιών.): "Πατήρ ο θρέψας κουχ ο γεννήσας πατήρ". Διότι πραγματικό πατέρα «μπαμπά» δεν σε κάνει το γεγονός ότι είσαι γεννήτορας, αλλά ότι συμμετέχεις στην ανατροφή των παιδιών.

Το να έχει κάποιος, επί παραδείγματι, καμβά και πινέλα στο σπίτι του, αυτό δεν τον κάνει ζωγράφο. Το να προσπαθεί όμως καθημερινά  να ζωγραφίζει και να βάζει με επιμέλεια και αγάπη πινελιές στον καμβά της ζωής του παιδιού του, αυτό τον κάνει ζωγράφο-μπαμπά. Ο μπαμπάς είναι συναίσθημα, ο πατέρας είναι πρόσωπο.

Ο σύγχρονος πατέρας-μπαμπάς αναλαμβάνει τις ευθύνες της γονεϊκότητας και δημιουργεί μια στοργική σχέση με το παιδί του. Αγαπά το παιδί του άνευ όρων, ακόμα και εάν δε το κυοφορεί και δε ζει αυτή τη μεγάλη εμπειρία να το φέρει στον κόσμο. Είναι αυτός που για ώρες περιμένει στην αίθουσα αναμονής μέχρι να ακούσει το πρώτο κλάμα. Είναι αυτός που θα ξενυχτήσει τις πρώτες ώρες για να δώσει κουράγιο και δύναμη στη μαμά, είναι αυτός που θα αναλάβει όλες τις δουλείες του σπιτιού μέχρι να επανέλθει η κανονικότητα στην οικογένεια. Είναι αυτός που θα καθησυχάσει με την ψυχραιμία του τη μητέρα και που με ένα νεύμα θα της πει ότι όλα είναι καλά.

Ο σύγχρονος πατέρας-μπαμπάς δίνει πολλή αγάπη στα παιδιά του, ξέρει ότι η ευτυχία κρύβεται στις λεπτομέρειες, στα μικρά πράγματα, στις στιγμές. Γνωρίζει ότι δεν υπάρχουν συγκεκριμένοι κανόνες για να γίνεις καλός πατέρας-μπαμπάς· η ίδια η ζωή σε κάνει, μόνο εάν το θελήσεις.

Είναι αυτός που θα ξενυχτήσει με αγωνία στο προσκέφαλο του παιδιού του, που θα το ταΐσει με την ίδια στοργή της μητέρας· που θα το αλλάξει, που θα το πάρει από το χέρι για να το πάει μια απλή βόλτα στο πάρκο. Που δε θα ντραπεί να τσαλακώσει την εικόνα του σε τρίτους, αρκεί να κερδίσει ένα χαμόγελο του παιδιού του με τις αστείες γκριμάτσες που θα κάνει ή με το που θα κυλιστεί μαζί του στο πάτωμα!

Είναι αυτός που δεσμεύεται πως όλα θα πάνε καλά. Που ακόμη κι αν δεν είναι έτσι, ακόμη κι αν τα πράγματα δεν εξελιχθούν όπως ιδανικά θα ήθελε και κινδυνεύει να θεωρηθεί ψεύτης στα μάτια των παιδιών του, αυτό δεν τον κάνει λιγότερο πατέρα-μπαμπά.

Είναι αυτός που δε θα θυμώσει αν ξεχάσουν οι άλλοι τη γιορτή του, ούτε θα παραπονεθεί που δεν πήρε δώρα  και λουλούδια. Είναι αυτός υπομένει  σε πολλά επίπεδα ,αυτός που θα πάρει τις λιγότερες αγκαλιές σε σύγκριση με τη μητέρα και ο ίδιος που θα παροτρύνει τα παιδιά του να αγαπούν περισσότερο τη μάνα τους.

Κλείνοντας, ας έχουμε κατά νου ότι ο μπαμπάς δεν είναι ούτε η άγκυρα που θα κρατήσει τα παιδιά του σ' ένα σημείο, ούτε το πανί που θα τα πάει μπροστά. Είναι ο φάρος που θα τους δείξει το σωστό δρόμο, στη φουρτουνιασμένη θάλασσα της καθημερινότητας!

Πηγή:[https://www.nextdeal.gr/asfalistis/poliseis/127581/i-axia-kai-o-rolos-toy-patera-sti-syghroni-epohi]